مواد زیست تخریب پذیر موادی هستند که میتوانند توسط میکروارگانیسمها (مثلاً باکتریها، قارچها و جلبکها و غیره) در شرایط محیطی طبیعی با مدت زمان مناسب و قابل اثبات، به طور کامل به ترکیبات با وزن مولکولی کم تجزیه شوند. در حال حاضر، آنها عمدتاً به چهار دسته اصلی تقسیم میشوند: پلیلاکتیک اسید (PLA)، PBS، استر پلیلاکتیک اسید (PHA) و استر پلیلاکتیک اسید (PBAT).
PLA دارای ایمنی زیستی، زیست تخریب پذیری، خواص مکانیکی خوب و پردازش آسان است و به طور گسترده در صنایع بسته بندی، نساجی، فیلم پلاستیکی کشاورزی و پلیمرهای زیست پزشکی استفاده می شود.
PBS را میتوان در فیلمهای بستهبندی، ظروف غذاخوری، مواد بستهبندی فومی، بطریهای مصرفی روزانه، بطریهای دارو، فیلمهای کشاورزی، مواد آهسته رهش کود آفتکش و سایر زمینهها استفاده کرد.
PHA میتواند در محصولات یکبار مصرف، لباسهای جراحی برای تجهیزات پزشکی، کیسههای بستهبندی و کمپوست، بخیههای پزشکی، دستگاههای تعمیر، باند، سوزنهای ارتوپدی، فیلمهای ضد چسبندگی و استنتها استفاده شود.
PBAT مزایای عملکرد خوب در تشکیل فیلم و دمیدن راحت فیلم را دارد و به طور گسترده در زمینه فیلمهای بستهبندی یکبار مصرف و فیلمهای کشاورزی مورد استفاده قرار میگیرد.